Elizabeth V. Bathory

Adınız Soyadınız: Elizabeth Vibeke Bathory

Soyunuz: [Safkan, Melez, Muggle Doğumlu, ]:SAFKAN

Kaçıncı Sınıf Olmak İstiyoR:3.

Cinsiyetiniz: kız

Fiziksel Özellikleriniz:Uzun siyah saçları ve buz mavisi gözlere sahiptir.Uzun boyludur ve porselen kadar beyaz bir teni vardır.saçları dalgalıdır ve zayıftır.
Dış görünüşünüz: [Resim olarak ekleyiniz]:



Kişisel Özellikleriniz: [En Az 10 cümle ]

Kendini beğenmiş ve ukala biridir.Canlı,neşeli,hareketlidir.safkan olmayanları küçük görür.Çok zeki,başarılı ve hırslıdır.İstediğini elde etmek için herşeyi yapar.aslında arkadaşlarına değer vermesine rağmen bazen insanlara karşı çok duygusuz ve acımasız olur.Patavatsızdır.Güzelliği ve konuşması onu başkaları arasında hemen farkedilir kılar.Esprilidir.Uzaktan soğuk ve havalı görünür ama aslında sıcakkanlı biridir.Tabi sadece safkanlara karşı.Ayrıca gerçekten havalıdır.Yerine göre çok cesurdur ama zamanı geldiğinde kaçmayı bilir.Kurnazlığı onu birçok güç durumdan kurtarır.Son derece yeteneklidir.Öğrenmediği veya daha önce duymadığı büyüleri denemeye bayılır.

Geçmişiniz
:
Norveç-oslo doğumludur.Karanlık Lord'un ileride yararlı işler yapacağını düşündüğü bir öğrencidir.

Aileniz Hakkında:

Anne ve babası ölüm yiyendirler.Ama aynı zamanda bakanlıkta çalışırlar.Norveç asıllılardır.Babası Karanlık Lord için bir çok tehlikeli görevi başarıyla yerine getirmiştir.Annesi bakanlık hakkındaki bilgileri Karanlık Lorda aktarır.Çok bilinen asil safkanlardır.

Örnek Rp:

dışarıda fırtına vardı.aynı zamanda yağmur çiseliyordu.bir an dışarı çıkmayı düşündü.yağmuru çok severdi.gökyüzüne baktı ve en çok sevdiği mevsimin sonbahar olduğunu düşündü.çünkü onun ruhunu yansıtıyordu.pencereyi açtı.evde kmse yoktu ve rüzgar odasında güzel bir melodi çalıyordu.ellerini pencereye dayadı.ağaçların yapraklarını uçuşturduğu gibi saçlarını da uçuşturuyordu rüzgar.karanlıktı.odasını aydınlatan tek şey ay ışığıydı.rüzgarın uğultusu azalınca Elizabeth siyah kadife koltuğuna oturdu.düşünüyordu...bundan sonra ne olacaktı...anne ve babasını düşündü bir an...sonbahar yaprakları gibi düşmeye hazırız dedi kendi kendine.annesi ve babası yanında değildi.onlara şu an herşey olabilirdi.karanlık bir dönem diye düşündü.yağmur kesilmiş ve rüzgar yerini ayaza bırakmıştı.bir an üşüdüğünü hissetti.ama önemsemedi.soğuk onu rahatlatıyordu.aklında tek soru vardı"bundan sonra ne olacak?".bilemiyordu.kimse bilemiyordu.savaş bütün şiddetiyle devam ediyordu.ailesi her ne kadar karanlık tarafın kazanacağına emin olsa da o buna katılmıyordu.yenmek ve yenilmek hiç bir zaman kesin değildi ki.geçen defa tam kazandık denildiğinde karanlık lord devrilmişti.neden bi daha devrilmesin ki diye düşündü.o zaman kmse güvende olmaz ve meydan muggle düşkünlerine kalırdı.geçen defa olduğu gibi...o zaman anne ve babası bir yol bulup sıyrılmıştı işin içinden.ama elizabeth birdaha böyle olacağını sanmıyordu.yoldaşlık bu defa daha çok zorluyordu.eğer bu savaşı kaybedersek ...dedi ve devamını getirmedi.çünkü biliyordu.eğer yenilirlerse herşey bitecekti onun için hayatı yaşanılası yapan herşey...onun da hazır olması gerekiyordu.eğer ailesine birşey olursa yada geri kalan bütün durumlar için...zamanı geldiğinde hazır olacaktı.kendini son derece geliştirmişti.bütün büyüleri çok ii biliyordu ve uyguluyordu belki de hazırdı...
dışarıdan bir ses duyuldu.
-alahomora
elizabeth sesin sahibini tanımıştı.hemen merdivenlerden aşağı koştu.
-anne !!
-merhaba viby dedi annesi öksürerek.
-ii misin anne?
-iyiyim.sadce biraz öksürüyorum o kadar.sn nasılsn?ne yaptn evde?iyisin değil mi?
-evet anne bn iyiyim.babam nerde?
-şey...o gelemedi.bakanlık yakınlarında şiddetli bir çarpışma yaşandı ve hala orada.sabaha kdr gelmiş olur.
-emin misin?iyi gerçekten değil mi?
-sana sabaha kadar geleceğini söyledm elizabeth dedi annesi hafif bir sinirle.
Saat gecenin üçünü vurmuştu.elizabeth saate baktı ve sonra annesine döndü:
-anne saat 3.00.sabaha ne kaldı ki güneş doğmak üzere.
-bnm söyleyeceğimi söyledm daha fazla soru sorma dedi annesi sinirli bir şekilde.yorgunum lütfen anla bni dedi kızının saçlarını okşayarak.
-özür dilerim anne
-bu saate kadar neden uyanık kaldın?
-uyuyamadım bi türlü.
-hadi şimdi git bir güzel dinlen.
-ama anne babam...
-itiraz istemiyorum hemen odana çık ve uyu.soru sormak da yok.
-peki.
yavaşça merdivenlerden yukarı çıktı üstünü değiştirdi ve yatağına uzandı.zihnini bir sürü soru kurcalıyordu.ama göz kapaklarının ağırlaştığını hissetmesine rağmen ancak güneş doğarken uyuyabildi.uykusunda gülümsüyordu.

(imla hatalarının kusuruna bakmayın lütfen (

Kusura bakmak zorundayız.